Son anda Muslera

Bir futbolcuya duygusal bir yazı yazmak bazılarına garip gelebilir. Ama Fernando Muslera benim için sadece bir kaleci değildi. Onu ilk izlediğimde 15 yaşındaydım, şimdi 28 yaşındayım. Hayatımın en güzel yıllarında, Galatasaray’ın en özel anlarında hep o vardı. Her kurtarışında bir sevinç, her çıkışında bir güven taşıdı.

Muslera’dan önce Galatasaray, her sezona vasat kalecilerle başlardı. Leo Franco, Morgan De Sanctis, Aykut Erçetin, Robinson Zapata, Ufuk Ceylan... Hepsi denendi ama hiçbiri kaleyi güvenle teslim edebileceğimiz biri olamadı. Sonra bir gün, tıpkı şarkıdaki gibi, “Sen geldin, bahar geldi.”

Benim çocukluğumdaki Galatasaray bu kadar başarılı değildi. Şampiyonluklarımız olsa da ilkokulda, lisede Fenerbahçeli ve Beşiktaşlı arkadaşlarımızın alay konusu olurduk. Galatasaray’ın Fenerbahçe ve Beşiktaş'la arasındaki farkı açmasında ve şampiyonluk sayısında öne geçmesinde en önemli dönüm noktalarından biri Fernando Muslera’nın transferidir. Bu vesileyle Lorik Cana’ya da teşekkür etmek isterim; Lazio’ya giderek Muslera’nın Galatasaray’a transferine vesile olduğu için...

Muslera’dan sonra kaleye gelecek kalecinin işi gerçekten çok zor olacak. Ben yerli kaleci olarak Berke Özer’in transfer edilmesini istiyorum ama elbette bu kararı Okan Buruk Hocamız verecek.

Seni ilk kez 2012-2013 sezonunda Erzurum’da oynanan Süper Kupa maçında canlı izledim. O günden bugüne; kupalar, şampiyonluklar, sakatlıklar, gözyaşları, sevinçler ve nice anı biriktirdik. Her biri senin ellerinde hayat buldu. Her zaferin bir mimarı vardır ve Galatasaray’ın son 14 yılındaki mimarlarından biri kesinlikle sendin.

Yarın, Başakşehir karşısında Galatasaray formasıyla son kez sahaya çıkacaksın. Ne büyük tesadüf… 2011’de Galatasaray kariyerin İstanbul Büyükşehir Belediyespor maçıyla başlamıştı. Ve şimdi, aynı takımın değişen adıyla, Galatasaray hikâyene veda ediyorsun.

Muslera, Galatasaray’a geldiğinde 3 yıldız vardı. Bugün 5 yıldızlı bir Galatasaray var ve sen, bu yıldızların altında devleşerek milyonların kalbine adını altın harflerle yazdırdın.

Galatasaray şampiyon oldu, sevinmemiz gerekirdi belki… Ama senin ve Dries Mertens’in vedası yüreğimizi burktu. Çünkü Metin Oktay’ın da dediği gibi: Galatasaray bir his takımıdır. Ve biz seni hissederek sevdik, yürekten bağlandık.

Sen bugün futbolcu olarak ayrılıyorsun ama biz inanıyoruz ki bir gün yolların bu camiayla yeniden kesişecek. Belki antrenör olarak, belki yönetici ya da sadece bir taraftar olarak… Ama sen, her zaman bizimle olacaksın.

Çünkü vedalar sadece güzel yürekleri acıtır.

Yazımı Ahmet Kaya’nın “Vakit Tamam” şarkısıyla bitiriyorum:

Hoşça kal çocukluğum,
Hoşça kal gençliğim,
Hoşça kal efsanem,
Hoşça kal, Son Anda Muslera.