Sendikalar Yetersiz, Memur Yalnız!

6,5 milyona yakın memur ve memur emeklisini ilgilendiren toplu
sözleşme görüşmeleri 1 Ağustos’ta başladı. Masada Kamu İşveren
Heyeti ile Memur-Sen karşı karşıya geldi, fakat sonuç değişmedi:
yine uzlaşma yok.
Köşe yazarlığın ötesinde bir memur olarak belirtmeliyim ki, her zam
döneminde kulaklarımızda çınlayan o klişe cümleyi bu kez duymak
istemiyoruz: “Gönül daha fazla vermek isterdi ama bütçe imkânları
bu kadar…” Maliye ve çalışma bakanları kameraların karşısına
geçip aynı sözleri tekrar ederdi. Ne gariptir ki, bütçe denilen şey hep
memura gelince hatırlanıyor!
Yıllardır yinelenen bu söylem, artık yaraya merhem olmuyor; bilakis
memurun sabrını tüketiyor.
Çünkü alım gücü diye bir şey kalmadı. Özellikle aralıklarla enerji ve
akaryakıta yapılan zamlar sonucu temel tüketim maddelerinin
fiyatlarının arttırılması memuru da emekliyi de adeta enkaza
döndürdü. Market raflarıyla maaş bordrosu arasındaki uçurum her
geçen gün büyüyor.
Hele ki büyükşehirlerde yaşayan memurların durumu içler acısı.
İstanbul, Ankara, İzmir gibi şehirlerde kiralar neredeyse memurun
maaşıyla yarışır hale geldi. Kış mevsimi gelince kirasını ödeyen,
doğalgaz faturasını nasıl karşılayacağını kara kara düşünüyor.
Ya okul masrafları. O’nu hiç sormayın. Hele de üniversite de çocuk
okutan bir memurun hali. Allah yardımcısı olsun.
Çocuğunu okutmaya çalışan bir memur, evine ikinci bir gelir
girmeden ay sonunu getirmeyi mucize olarak görüyor.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Işıkhan, memura
2026’nın ilk altı ayı için %10, ikinci altı ayı için %6; 2027’nin her iki
yarısı için de %4 zam önerildiğini duyurdu. Ne var ki, bu oranların
enflasyon gerçeğiyle uzaktan yakından ilgisi yok.
Yetkili sendika Memur-Sen de haklı olarak, refah payı ve taban
aylığa zam olmamasını gerekçe göstererek bu teklifi reddetti.
Sendika açıklamasında, “Enflasyon gerçeğini yok sayan, memuru ve
emekliyi görmezden gelen bu teklif toplu sözleşme masasına
yakışmaz” denildi.

Ancak memurun beklentisi sadece masada itiraz edilmesi değil.
Sendikaların, aidat toplayan bir kurum olmanın ötesine geçip
üyelerinin yaşam koşullarını gerçekten savunması gerekiyor. Bugün
birçok memur, sendikaların cılız tepkilerinden dolayı hayal kırıklığı
içinde.
Taraflar arasında uzlaşı çıkmayınca dosya Kamu Görevlileri Hakem
Kurulu’na devredildi. 11 üyeden oluşan kurulun vereceği karar kesin
olacak ve toplu sözleşme hükmünde sayılacak. Ancak geçmiş yıllara
bakıldığında hakem kurulundan memur lehine karar çıkacağına
kimse inanmıyor.
11 üyeden oluşan Kamu Görevlileri Hakem Kurulu’nun 6 üyesi
Cumhurbaşkanı tarafından atanıyor. 4 üye Memur-Sen’den, 1 üye ise
Kamu-Sen’den yer alıyor. Kararların kesin ve toplu sözleşme
hükmünde olacağı kurulun bu hafta içerisinde kararını açıklaması
bekleniyor.
Anlayacağınız memurun kaderi yine başkalarının dudakları arasında
şekilleniyor. Masada dile getirilen oranlar, semt pazarındaki
patatesin, domatesin gerçeğiyle uyuşmuyor. Büyükşehirde kiraya,
küçük şehirde temel gıdaya yetmeyen maaşlarla hangi adalet tesis
edilecek?
Memurun alın terinin karşılığı, rakamlarla değil; insanca yaşama
imkânı sunan bir düzenle ölçülmeli.
Aslında memurun istediği öyle afaki rakamlar değil kıymetli
okuyucu.
İnsanca yaşayabileceği, çocuğu harçlık istediği zaman hesap
yapmadan çıkarıp rahatça verebilsin, hanımı çarşıdan pazardan
tenceresinin kaynaması için istediğini alabilecek bir ücret istiyor.
Ev kirasının memur maaşlarını aştığı bir dönemde sizce memur çok
şey mi istiyor?
Elbette değil.
Onurlu yaşamak istiyor vesselam.